ایجاد تعادل در اقتصاد ورودی و خروجی محصول، چالشی مداوم برای بسیاری از تولیدکنندگان در حوزه کشاورزی است. با توجه به اینکه تغییرات آب و هوایی بر رشد گیاهان و عملکرد محصول تأثیر گذار است، استفاده از فناوری های جدید برای حفظ تولیدات کشاورزی به یک ضرورت تبدیل شده است. در نتیجه، بسیاری از کشاورزان به دنبال فناوری های جدید در زمینه کشاورزی هستند، به این امید که با تغییرات در صنعت کشاورزی همگام شوند. یکی از این مهم ترین فناوری ها، کودهای زیستی یا ترکیبات با منشاء زیستی هستند. استفاده از این ترکیبات زیستی در کشاورزی، منجر به بهبود رشد گیاه و افزایش عملکرد محصول می شود. این محصولات نیاز به کودهای شیمیایی و استفاده از سموم آفت کش را کاهش داده و در عین حال باعث افزایش عملکرد گیاه و بهبود کیفیت محصولات کشاورزی می شوند.
این کودها، محصولات افزودنی نسبتاً جدیدی در زمینه کشاورزی هستند که برای تغییر چشم انداز در این بخش امیدهای بسیاری به وجود آورده اند. براساس مطالعات صورت گرفته، کود های زیستی می توانند پایداری مزرعه را افزایش دهند و دریچه ای برای دستیابی به کشاورزی پایدار باشند. استفاده از این ترکیب های طبیعی منجر به افزایش راندمان مصرف آب و بهبود شیمی خاک می شود، که برای عملکرد صحیح ریشه ها و بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی دیگر در گیاهان مناسب است. کودهای زیستی به جذب مواد مغذی کمک می کنند و از طریق کنترل هورمون های گیاه به تنش های زیستی و غیرزیستی مختلف پاسخ می دهند. این کودهای آلی سازگار با محیط زیست هستند و نقش مهمی در کشاورزی پایدار برای برآوردن نیازهای غذایی جمعیت رو به رشد ایفا می کنند. استفاده از ترکیبات زیستی در شیوه‌های مدیریتی کشاورزی نوین، با هدف به حداقل رساندن استفاده از کودهای شیمیایی برای افزایش کیفیت غذایی و تولید محصول امری مهم است.
برای درک بهتر این موضوع ابتدا باید بدانیم که این محصولات چه هستند. در تعریفی از کودهای زیستی آمده است: هدف آنها کمک به کشاورزان برای رشد کارآمدتر گیاهان است. کاری که این کودها انجام می‌دهند، تغییر محتوای میکروبی در خاک برای تقویت رشد گیاه است. در واقع کودهای زیستی به جای آنچه هستند، «با آنچه انجام می‌دهند» تعریف می‌شوند و ابتکاراتی برای کمک به کشاورزی پایدار هستند.
شورای صنعت محرک‌های زیستی اروپا (EBIC) تعریفی از محرک‌های زیستی گیاهی دارد:
محرک‌های زیستی گیاهی، یا همان کودهای زیستی (کودهای آلی یا بیولوژیک)، ماده‌ای است که حاوی مواد و یا ریزموجوداتی است که عملکرد آنها، زمانی که روی گیاهان یا ریزوسفر اعمال می‌شود، باعث تحریک فرآیندهای طبیعی برای افزایش یا بهبود جذب مواد مغذی، کارایی مواد مغذی، تحمل در برابر تنش های غیرزیستی، و افزایش کیفیت محصول می شوند و قابل مقایسه با کودهای شیمیایی هستند. این گروه از کودها حاوی موادی هستند که با تقویت ریزوسفر باعث رشد گیاه می شوند. ریزوسفر ناحیه اطراف ریشه های گیاه است، جایی که ریزموجودات با مواد مغذی خاک و ترشحات ریشه در تعامل هستند. بنابراین، این کودها یا محرک های آلی انواعی از مواد هستند که از طریق تحریک زیستی به رشد گیاهان کمک می‌کنند. تحریک زیستی فرآیندی است که شامل اصلاح یک محیط با افزودن مواد مغذی ضروری به محل آسیب‌دیده است. این فرآیند زمانی اتفاق می‌افتد که از مواد بیولوژیک در یک منطقه استفاده شود. در طی تحریک زیستی، مواد محرک طبیعی، سطح باکتری های موجود در یک منطقه را افزایش می دهند. تحریک این باکتری ها منجر به پاکسازی آن منطقه می شود. مناطقی که ممکن است نیاز به تصفیه زیستی داشته باشند، محیط های آلوده مانند خاک، آب و مواد سطحی هستند. این محیط های آلوده با استفاده از باکتری های طبیعی موجود در منطقه آلوده، آلاینده ها را از محیط حذف می کنند و منطقه آسیب دیده به آرامی تمیزتر می شود. استفاده از این پتانسیل کودهای زیستی، راه حلی برای سرعت بخشیدن به فرآیند تجزیه زیستی در درمان نشت آلاینده‌هایی مانند آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها در کشاورزی است.
