کودهای زیستی با افزایش کارایی مواد مغذی باعث رشد بیشتر گیاه می شوند. این محصولات همچنین تحمل گیاهان را در برابر تنش های غیرزیستی مانند تغییرات دما، نوسانات آب، سطوح شوری بالا و اشعه ماوراء بنفش افزایش می دهند. محرک‌های زیستی با دقت و کیفیت بالایی که دارند، با کاهش نیاز به نهاده‌هایی مانند کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها، پایداری زمین تولیدکننده را تضمین می کنند. ترکیبات زیستی به دلیل ساختار منحصر به فردی که دارند، فعالیت میکروب‌های مفید موجود در خاک را بهبود می بخشند. در کشاورزی سنتی، کشاورزان کودها و آفتکش ها را برای تأثیر مستقیم بر رشد گیاه اضافه می کردند. در حالیکه اکنون کشاورزان با استفاده از کودهای زیستی، موادی را به زمین اضافه می‌کنند که فعالیت باکتری های طبیعی خاک را افزایش می دهد.
یک مزیت دیگر که با کاهش وابستگی به افزودنی‌های شیمیایی مانند کودها و آفت‌کش‌ها همراه است، می تواند کاهش خطر رواناب شیمیایی باشد. اگر کشاورزان کمتر از نهاده های سنتی در فعالیت های کشاورزی خود استفاده کنند، احتمال آلودگی زمین و سایر منابع کمتر می شود. در عوض، کودهای زیستی با کاهش شستشوی مواد مغذی، در پایداری زمین های کشاورزی موثر هستند.
علاوه بر این، افزایش ارزش محصول از طریق بهبود کیفیت میوه و افزایش ماندگاری آن توسط کارشناسان و مصرف کنندگان نهاده های زیستی گزارش شده است. سایر مزایای بالقوه استفاده از ترکیب های زیستی در کشاورزی، بهبود ارزش غذایی محصولات کشاورزی است. بهبود ارزش غذایی شامل بکارگیری فناوری زیستی مدرن در زمینه محرک‌های زیستی است .کودهای زیستی می‌توانند کیفیت محصولات غذایی را از طریق تقویت بیولوژیکی بهبود بخشند و ترکیب غذایی گیاه مانند قند و پروتئین آنها را افزایش دهند.
نقش کودهای زیستی در سلامت گیاهان
رشد در یک گیاه به عوامل بسیار زیادی بستگی دارد. کشاورزان در سطح تجاری از پیچیدگی کار خود آگاه هستند. تولیدکنندگان جدید به زودی متوجه خواهند شد که هنگام تصمیم گیری در مورد بهترین شیوه ها برای کشت در یک فصل موفق کشاورزی، باید عوامل زیادی را در نظر بگیرند. محرک های طبیعی می توانند تفاوت قابل توجهی را در بازدهی محصول ایجاد کنند. به طور مثال، با استفاده از یک ترکیب باکتریایی، میتوان تا 14 درصد سرعت رشد گیاه را افزایش داد. محصولات مبتنی بر باکتری به تعادل سلامت خاک کمک می کنند و می توانند با سایر محرک های زیستی نیز کار کنند.
اما ترکیبات با منشاء زیستی به تنهایی نمی توانند موثر واقع شوند. کشاورزان همچنین باید از شیوه های کشاورزی ارگانیک که به حمایت از سلامت گیاه و افزایش بهره وری کمک می کند آگاه باشند. تناوب زراعی می تواند نقش مهمی در تضمین تعادل تغذیه ای در خاک داشته باشد. محدود کردن روش های شخم خاک، یکی دیگر از اقدامات مهم برای سلامت خاک است. با آسیب به ریزوسفر (لایه خاکی که ریشه ها در آن رشد می کنند)، محیطی که محصولات زیستی در آن ناحیه فعالیت می کنند، از بین می رود.
نقش کودهای زیستی در بهبود مقاومت گیاه در برابر تنش ها
با توجه به اهمیت تولیدات کشاورزی در سطح جهانی، امروزه افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش ها موجود با بکارگیری محرک‌های زیستی توسط کشاورزان امری ضروری دارد. از مزایای بالقوه استفاده از ترکیبات زیستی عبارتند از:
افزایش عملکرد و کیفیت: گیاهان مقاوم به تنش بازده بیشتری دارند. گیاهان مقاوم به تنش، به جای هدایت انرژی به سمت دفع آفات یا مقاومت در برابر موج گرمای طولانی مدت، گیاهانی هستند که به طور طبیعی بازده بیشتری دارند. به عنوان مثال برخی از ترکیب های زیستی حاوی اسید سالیسیلیک می توانند ویژگی های کیفی محصول مانند طعم و عطر را افزایش دهند.
انعطاف پذیری در برابر شرایط آب و هوا: عوامل تنش زا مانند گرما، خشکسالی، و آلودگی با افزایش دمای جهانی در حال افزایش هستند. اما کودهای زیستی گیاهان را به رشد در شرایط سخت آب و هوایی مقاوم می کنند.
کاهش هزینه‌های ورودی: با در دسترس بودن مواد مغذی و افزایش مقاومت گیاه، محرک‌های زیستی می‌توانند به رشد گیاهان کمک کنند و در عین حال وابستگی به کودها و آفت‌کش‌های سنتتیک گران قیمت و مضر برای محیط زیست را کاهش دهند.
شیوه های رشد پایدار: ترکیبات زیستی با روش های کشاورزی ارگانیک و سنتی سازگار هستند و بسیاری از آنها به طور پایدار و بدون آسیب به محیط زیستی تولید می شوند. برخلاف آفت‌کش‌های شیمیایی، استفاده از محرک‌های زیستی برای بهبود تحمل گیاه نسبت به تنش ها، به ایجاد تنوع زیستی در خاک کمک می‌کند.
